دکتر علی خسروی مدیرعامل بیمه آتیه سازان حافظ در یاداشتی که در روزنامه دنیای اقتصاد منتشر شد نوشت:
نام گذاری ۱۳ آذر در تقویم ایران به نام، روز بیمه، بهانه ای است تا هر ساله فعالان این عرصه گریزی کوتاه به مشکلات این صنعت داشته باشند. به عنوان یکی از فعالان این عرصه که سالهات افتخار خدمت به بیمه شدگان محترم از اقشار مختلف بخصوص بازنشستگان محترم را داشته ام ضمن تبریک این روز به فعالان این عرصه بخصوص همکارانم، مایلم به موضوع عدالت در حوزه درمان و بیمه بپردازم.
برابری بهتر است یا عدالت؟ شاید بتوان گفت این سوال یکی از اساسیترین سوالاتی است که در حوزههای مختلف مورد بحث و پرسش است. عدالت یکی از ضروریترین مفاهیم حوزههای مختلف است که مورد توجه نظریه پردازان علوم مختلف قرار دارد. کلمه برابری در انگلیسی equality، یکسان انگاری میان همگان تعریف شده است و کلمه عدل در لغت و اصطلاح، معانی مختلفی دارد که یکی از آنها “نهادن هر چیزی به جای خود” و “به تساوی تقسیم کردن” عنوان شده است بنابراین اگر عدالت را به معنا و همسنگ با برابری ندانیم بی تردید برابری نقشی مهم و غیرقابل انکار در ساختار عدالت دارد.
اما پاسخ گفتن به این سوال که در حوزه درمان و بیمه برابری بهتر است یا عدالت از حساسیت بیشتری برخوردار است چرا که سلامت یک نیازعمومی است و به صورت رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی تعریف میشود.
پس سلامتی هم بر رفاه جسمی فرد دلالت دارد و هم رفاه اجتماعی، عاطفی، روحی و فرهنگی کل جامعه را شامل میشود اما هرگاه حرف از سلامت جامعه به میان میآید اولین تعریفی که در ذهن همگان متبلور میشود رفع مشکلات جسمی است که عمدتا دولت ها سعی میکنند با ارائه خدمات درمانی و گسترش پوشش بیمههای پایه آن را محقق سازند . اما به نظر میرسد حتی ارائه بهترین مراقبتها به تنهائی کافی نیستند.
توزیع برابر خدمات سلامت بین آحاد مردم که یکی از اهداف والای نظام های سلامت است شاید عادلانه نباشد چرا که نابرابریها و تفاوتهای سلامت ناشی از گذار توسعه حتی در کشورهای پیشرفته جهان نیز غیر قابل کنترل و انکار است چه برسد به کشورهای در حال توسعه که متاسفانه توزیع عادلانه ثروت در آن به درستی صورت نگرفته و ما دهکهای مختلف درآمدی، طبقات اجتماعی و اقتصادی متفاوت داریم، بنابراین این تصور که حق بیمه در بیمه تکمیلی درمان باید برای همه اقشار و گروههای جامعه یکسان و متناسب با خدماتی که دریافت میکنند باشد به نظر من عادلانه نیست. معتقدم همه باید بتوانند امکان دسترسی و استفاده از خدمات درمان را به صورت برابر داشته باشند و لازمه رسیدن به این امر توزیع عادلانه و نه برابر منابع تخصیص یافته حوزه درمان میان دهکهای مختلف درآمدی، طبقات اجتماعی و اقتصادی است لذا انتظار میرود نخبگان و فعالان حوزه درمان و بیمه به کمک نهادههای قانوگذار به جای برابری در جهت تحقق عدالت در حوزه درمان گام بردارند.